مهارت نه گفتن

يكي از   مهارت  ‌هاي مهم زندگي، مهارت «نه»   گفتن   است. هر انساني مي‌تواند با آموختن و گسترش آن به مرور زمان به‌راحتي به ديگران پاسخ منفي بدهد. كسي كه اين مهارت را مي‌آموزد به‌راحتي مي‌تواند كارهايي را كه دوست ندارد رد كند و بسيار مؤدبانه در مقابل خواسته‌هاي غير منطقي اطرافيان، پاسخ منفي داده و از استرس، نگراني وخشم ناشي از پذيرش اجباري درخواست‌هاي اطرافيان در امان بماند.

اين مهارت مانند ساير مهارت‌هاي زندگي بايد از همان ابتداي كودكي فراگرفته شود، تا شخص در بزرگسالي از رويارويي و برخورد با اطرافيان نترسيده و بدون هراس موقعيت‌هايي را كه به هر شكل مشكلات جدي براي وي ايجاد مي‌كند نپذيرد. مهارت «نه» گفتن يعني اعتماد به نفس، اراده و پافشاري بر حقوق خود و نبايد به اشتباه به‌معني مخالفت محض با ديگران از آن برداشت شود. با كمال تأسف در جامعه كنوني ما، كودكي مؤدب و خوب قلمداد مي‌شود كه درمقابل بزرگترها سكوت كند و هيچ‌گاه از خود دفاع نكند. به‌عبارت ديگر همواره همه آموزش، اطراف محور بله گفتن مي‌چرخد.

چگونگي «نه» گفتن يكي از مسائل مهم در حيطه روانشناسي است كه والدين وظيفه دارند اين مهارت را به بهترين شكل به كودك آموزش دهند. البته اين موضوع با نحوه پرورش اعتماد به نفس در كودك ارتباط دارد. كساني كه داراي اعتماد به نفس بالايي هستند به‌راحتي و به آساني و در كمال احترام از كلمه «نه» استفاده مي‌كنند، در مقابل كسي كه اعتماد به نفس كمتري دارد از ترس اين‌كه مبادا از جمع دوستان و همسالان طرد شود از پاسخ منفي هراس دارد.

آمارها حاكي از آن است كه بيشتر سوءاستفاده‌ها، اعتياد، دزدي و ديگر بزه‌ها در شرايطي رخ داده كه اگر فرد مهارت گفتن پاسخ «نه» را داشت دچار آن بزه نمي‌شد.

خانواده، والدين، مربيان و مسئولان مراكز آموزشي به عنوان الگو مي‌توانند اين مهارت را به خوبي و بموقع به كودك آموزش دهند. البته به شرطي كه آن‌ها خود شيوه صحيح پاسخ‌دهي منفي را فرا گرفته باشند و به راحتي از كلمه «نه» استفاده كنند تا آموزش مؤثري داشته باشند.